آقای روحانی تاوان نادانی نابودی نیست

اکثر مردم در زمان رای دادن به تناسب عقل شان می اندیشند و زمانی که چیزی را ندانند اغوا و فریب پدید می آید و این فریب خود آغاز نادانی ست و حکومت بر نادانان آسان، در آنجا که تدبیر لجوجانه  و خیانت کارانه عقل یک انسانِ و عناد اش با حق به انتهای خود برسد حقیر بودن تدبیر و شخصیت آن انسان نمایان می شود.

عقل برتر در عدم اظهار به تیز هوشی ظاهر میشود، صدای برتر در سکوت متجلی می شود، سیاست برتر در عدم آشکار ساختن تصمیم نهفته است و تدبیر برتر در شناخت شخصیت خویشتن به دست می آید تا انسان را آنچه هست معرفی کند نه آنچه می گوید، خداوند عالم تدبیر را برای بازیچه و عوام فریبی به انسان  نداده است برای تدبر و تفکر و انتخاب بهترین گزینه ها به انسان داده است.

آقای روحانی از تدبیر حرف می زند ولی هیچوقت تدبیر مناسبی ندارد درد تدبیر روحانی درد نظام است ایشان نه تدبیرش را می شناسد و نه خودش را، آقای روحانی اگر بخواهد خودش را بشناسد یک آینه او را کفایت می کند و اگر بخواهد تدبیرش را بشناسد باید ویژگی های شخصیتی خودش را که عدم شناخت خویشتن و اصول نیازهای طبیعی و معنوی و شیوه های صحیح تأمین آنهاست را بیاموزد، پرهیز از غفلت از هدف اعلای زندگی اش و متزلزل بودن در اعتقاداتش و ارزش های دینیِ اش را یاد بگیرد که به اسارت تدبیر و عقل و رکود اندیشه اش با خیالات همراه شده است که نتیجه اش اظهار نظر های متخصصانه بدون علم و تخصص لازم و نداشتن هدفی آرمانی و انسانی و انقلابی و پویا که در این شش سال خودش را نشان داده است، همه اینها از علائم نشناختن آقای روحانی از خودش، تدبیرش و شخصیت اش حکایت می کند ایشان کافیست به اظهاراتی که به تازگی عنوان می کند بنگرد که کاملا با پیشینه خودش در تضاد است، تدبیری که نتیجه اش برای مردم فاجعه بار، خسارت محضی و فاجعه آمیز بوده است.

هر انسانی از یک شخصیت و تدبیر ذاتی برخوردار است که همان روحیات تعیین کننده هدف و خط مشی