خوش آمدی به وطن ای امام (ره)

زمانی که امام خمینی (رضوان اله علیه) در پانزده خرداد سال1342 آن طور با صلابت و غرور آمیز، نغمه های انقلاب را ساز کرد، حماسه جاویدان انقلاب اسلامی ایران رقم خورد، و چهارده سال بعد آن آوا ، ترانه غیرت مردم مسلمان ایران شد، ملت ایران به دنبال مرهمی بودند تا جراحت دلهایشان را درمان کنند، امام برای مردم رنج کشیده ایران منجی ای بود که ظهور کرده بود.

12بهمن سال1357 روزی که مردم ایران در جغرافیای زمین سرشان را بالا گرفتند، امام مردم ایران را زیر بال و پر خود گرفته بود و به روح پرتلاطم آنها آرامش می بخشید، صدای خدا خواهی، اسلام خواهی، معنویت، استقلال و آزادی را در گوش جان ایرانیان طنین انداز کرد، این روح خدا بود که لباس عزت و کرامت را برای مردم ایران به ارمغان آورده بود، ورود امام راحل به ایران مردم را هیجان زده کرده بود، مردمی که رهروان و یاران واقعی راه امام راحل اند و هرگز به زنجیرهای گذشته بر نخواهد گشت.

امروز سالروز ورود امام خمینی (ره) در دوازده بهمن در سال1357 است، ساعت9.30 دقیقه بامداد بود که امام وارد فرودگاه مهرآباد شد، نفس ها به شماره افتاده بود، قامت افراشتۀ مردی که عزت و آزادی ملت ایران را با خود به ارمغان آورده بود بر پلکان هواپیما ظاهر گشت، امام آمد، امامی که نه برگشت می شناخت و نه توقف، مقدماتی راهی را هم که در پیش گرفته بود از قبل فراهم کرده بود، امام ثابت کرد که حراست از ارزش های انقلاب تکلیف مردمانی است که با ذوق و شوق و از جان دل با خدا معامله می کنند.

امام آیه‌ های توانایی انسان را نوشت و سرود قدرت ایمان را نواخت، با دلی سرشار از خلوص و ایمان، و با برهانی بُرنده علیه رژیم ستم شاهی، در دلش دژی بنا کرده بود از صبر و توکل و امید، با سالها خستگی از رنج فراق، با دلی پرامید و قدم هایی استوار، و کوله باری از عزت و شرف و آزادی بر دوش، خود جلودار شد، ابراهیم وار تبر بر دوش گرفت و بُت های طاغوت زمانه را در هم شکست، پرچم فتح و پیروزی را برافراشته کرد، و لبخند عزت و شرف و ایمان را بر لب مردم نشاند.

بزرگ رهبری که همیشه خود را در محضر خدا می دید، منیَتی نداشت، از دشمنان اسلام و ایران هراسی به دل راه نمی داد، لذا نه می ترسید، نه مأیوس می شد و نه هرگز دچار غرور می گشت.