حُرمتِ حجاب و عفاف

هر زنی دوست دارد تا در تملُکِ روح یک مرد واقعی باشد، و هر گاه این اتفاق محقق شود زن از زن بودنش لذت می برد، زنان با حجاب، تافته جدا بافته ای هستند که می توانند مانع از نگاه مردان به خود شوند، و اگر یک زن به این مرحله از بصیرت برسد، یقینا نمی خواهد با بی حجابی، نگاه های شهوت بار و فاسد انگیز هر مردی را به زیبایی و اندام خود جلب کند.

در چنین حالتی است که مردها هم اگر بتوانند بیش از یک زن اختیار کنند، اما آنها فقط همین زنان را دوست دارند، این زنان با حجاب، که تافتهِ جدا بافته ای هستند، می توانند مانع از نگاه شوهر خود به زنان دیگر شوند، و تساوی حقوق زن و مرد اینچنین می تواند به مرحله عمل در آید، و گرنه قوانین اجتماعی همه برای نقض شدن نوشته می شوند، و فیمینیسم هم جز همین قوانین است.

دیدگاه فمینیستی غرب برای زنان بی‌ عفتی به بار آورده، و غرب هم در برابر گرفتن حجاب از زنان خود، هیچ چیزی که بتواند سعادت و آرامش واقعی او را تآمین کند به آنها نداده است.

زن همچون آینه ای است که با حجاب و عفافِ خود، می تواند مرد را غیر مستقیم وادارد، که اگر بیشتر آن را تمیز کند نتیجتا، بهتر می تواند خودش را در آینه ببیند، و بهتر می تواند روح همسر خود را با عشق و راستی و پاکی اخلاق، و محبت های مردانه با معنویات زندگی سیراب کند.

ای دخت ایرانی، بدان که زیباترین هدیه خداوند به تو حجاب است، و این حجاب توست که  حافظ اسرار زیبایی های توست، این اسرار در حفاظت از عفت و شرم تو، در آراستگى و زیبایى ات، همراه با وقارت، نقش اصلی را در سرچشمه کمال تو، و رساندن تو، به رتبه عالی معنویت ایفا می کند.

ای زن ایرانی، ای دخت نو باوه ایران، تو جواهرِ ارزشمندی هستی که در تنها مملکت شیعه جهان زندگی می کنی، تو مانند دُری در صدف هستی، تو گوهر نایابی هستی که فقط در پوشش و حجاب مادری خود می توانی محفوظ و سربلند بمانی.